woensdag 30 oktober 2013

Weekend


Op zaterdagmorgen eerst naar het Prescafe. Daar even gesproken met headmaster Henry. Eerst koffie gedronken en toen naar de markt.

Dat blijft altijd een belevenis. Al die geuren van kruiden, vlees en vis.


Ook de vele andere markt kramen zijn altijd leuk om te zien.



Op zaterdag is voor mij de extra attractie de kapsalon. Hier worden op een grote rij alle dames gekapt en hun haren met van allerlei kleuren ingevlochten.


Zondag, rustdag. Eerst met een aantal van onze groep naar de kerk geweest. Helaas waren we te laat om de hele dienst te volgen. Maar we zijn er geweest.


Daarna is iedereen zo'n beetje zijn eigen gang gegaan. Zelf zijn we 's middags een biertje gaan drinken in het Veteranen Café.


's Avonds met een groep gegeten bij sister Rose. Er met een taxi te komen was al een heel avontuur op zich. Ik was tenminste blij dat ik er was.

Maar bij sister Rose eet je de lekkerste vis en kip gerechten van heel Bamenda.

Daarna via een iets betere weg terug gelukkig.



Naar Ndop


Vandaag is eerst de vrouwengroep in Ndop aan de beurt. Deze vrouwen hebben samen ongeveer 5 hectare grond gehuurd. Hier verbouwen ze op dit moment maïs en bonen op. Later willen ze meer verschillende gewassen gaan verbouwen.

Bij elkaar waren er ongeveer 25 vrouwen aanwezig. Een aantal vrouwen hebben de leiding, hieronder ook een vrouw die bijna afgestudeerd is in landbouw.

Wat ze verbouwen wordt voor een deel verdeeld om te eten, de rest wordt verkocht. De opbrengst hiervan wordt ook voor een gedeelte verdeeld. Met de rest van het geld wordt opnieuw zaaigoed gekocht.

Het was een heel erg interessante ochtend.

s' Middags naar de school voor de derde groep. Ook hier weer veel plezier mee gehad. Een van de kinderen was niet van mijn schoot af te krijgen. Jaap en Hans kregen ook veel aandacht van het spul.
Kortom een leerzame en gezellige dag.




zaterdag 26 oktober 2013

Met Bertrand naar Belo

25-10-2013

Vandaag hebben we samen met Bertrand een middelbare school bezocht in Belo. De BCHS, de Baptist Convention High School. Op deze school zitten ongeveer 600 leerlingen, waarvan een gedeelte doof is. Bertrand is hier 1 van de onderwijzers die lesgeven in  gebarentaal.

Op deze school integreren de horende met de dove kinderen. De klassen worden gemengd. In iedere klas zitten horende leerlingen die de gebarentaal beheersen. Tijdens een les legt de leerkracht de leerstof uit en een leerling " vertaald" deze les voor de dove leerlingen. Heel erg interessant om te zien hoe de leerlingen met elkaar omgaan. 

Wij kregen een uitgebreide ontvangst door de leerlingen in de kapel. Er werd gezongen, gedanst en muziek gemaakt. Ook de dove leerlingen deden mee. Voor hun gedeelte van de kapel  stond een leerkracht in gebarentaal alles vertaalde.

Daarna een ontvangst met de staf van de school en een rondleiding over het terrein. Bertrand had onze hulp gevraagd om 10 kinderen te ondersteunen. Van deze kinderen zijn foto's gemaakt, heel erg leuk. Ik denk wel dat ik me wat gebaren eigen moet gaan maken.

Na terugkomst in Bamenda nog een drankje genomen met meneer Fon en meneer Tanyi. Deze brandden van nieuwsgierigheid, ze waren zo benieuwd naar onze avonturen gisteren.
Lekker gegeten in een restaurantje achter Commercial Avenue.

En op tijd ons mandje in.




Een hectische dag

24-10-2013

Vandaag, na een lekker ontbijt, met frisse zin aan de dag begonnen. 
Eerst wat kleding en spullen uitgezocht voor diverse mensen, daarna vertrokken naar het Prescafé voor een ontmoeting met Irene en Henry. Irene had al heel veel informatie voor mij op papier, dus dat schoot lekker op.

Vanuit het Prescafé gingen ook een aantal mensen naar het Wakka Centrum. Omdat het niet de moeite was voor mij om naar het Baptist Centre terug te gaan eerst lekker gegeten.
Omdat we hier altijd een paar keer wat eten of drinken tijdens ons verblijf in Bamenda leren we ook hier de mensen kennen.

Wat ik nu ga vertellen is waar gebeurd:


Toen gisteren mijn iPad was gestolen hadden we van een personeelslid gehoord, dat er maar 1 Apple store is in Bamenda. Daar hebben we naar toe gebeld om te zeggen dat mijn iPad was gestolen. Dit voor het geval er iemand langs zou komen met het "probleem", dat hij/zij de inlogcode was vergeten.

Ik zat samen met Bertrand, Marianne en Hans te wachten op Jaap en Peter-Paul om naar de school te gaan, toen de eigenaar een praatje aanknoopte. Ineens dacht ik, hè misschien weet hij waar de Apple store is. Toen ik hem dat vroeg, bleek dit bijna aan de overkant te zijn.

Dus toen Jaap terugkwam van Wakka opperde ik of het misschien logisch zou zijn om daar langs te gaan, zodat ze daar een paar gezichten zouden hebben bij de gestolen  iPad. 
En wat denk je, juist vanmorgen was er iemand langs geweest voor een nieuwe inlog code.
Ze hebben daar aan die persoon gevraagd om later terug te komen en de politie gewaarschuwd.
De knul is opgepakt en de iPad was overhandigd aan de politie.

Ze vertelden op welk bureau de politieman werkte. Aangezien we natuurlijk gelijk wilden weten of het mijn iPad was zijn we samen met Bertrand naar het politie bureau gegaan. Daar wisten ze aan de balie van niets, we werden naar een ander bureau gestuurd. Ook daar geen idee waar we het over hadden. Maar ze wilden wel het telefoonnummer van de Apple store hebben. Wij terug naar de Apple store.
Daar zeiden ze welke inspecteur de zaak behandelde. Dit was op het eerste bureau. Dus weer terug. Helaas was de inspecteur net weg voor een bespreking. Hij zou om 16:30 terug zijn.
Toen maar eerst naar de school voor de tweede groep, tenslotte hadden we nu de tweede groep kinderen.

Daar eerst mijn excuses aangeboden voor onze te late aankomst. De hoofdonderwijzer had al verteld aan de caretakers wat er aan de hand was. De schatten waren zeer begaan en iedereen hoopte voor mij dat het goed zou aflopen.

Na het maken de foto's weer terug na het politiebureau. Daar werden het wachten en nog even wachten enz. Uiteindelijk was de inspecteur er. Na het invullen van alle benodigde formulieren enz. Moesten we bewijzen dat de IPad van mij was. Op het politiebureau was er geen WiFi, dus op naar het Baptist Centre. Het lukte om de IPad te openen en er kwam onmiddellijk de boodschap naar voren die Jaap er op had gezet. Hij had er de boodschap opgezet dat de iPad gestolen was, samen met zijn telefoonnummer. Toen hij aan de inspecteur zijn telefoon liet zien met zijn eigen nummer was deze er van overtuigd, dat het de iPad de mijne was. Na nog een gezellig kopje koffie samen met het steeds verder groeiende gezelschap was dit bijna het einde van een hectische dag.

Toen de rust was weergekeerd hebben we uitgebreid gedineerd met biscuitjes. Hiep hiep hoera!!!!




donderdag 24 oktober 2013

Eerste dag op school

Deze eerste "werkdag" in Bamenda begon heel erg gezellig. Eerst na het ontbijt een ontmoeting met de heren Fon en Tanyi. Leuk bijgepraat over alle dingen die we al samen hebben meegemaakt en plannen gemaakt voor de komende periode.

Nadat ze waren vertrokken vond er echter een vervelend incident plaats.
De IPad weg!!! 

De situatie is als volgt gegaan. 
Tijdens het plannen van onze diverse afspraken met de heren Fon en Tanyi had ik uiteraard mijn agenda nodig. En deze staat tegenwoordig bij mij op de IPad. De heren vertrokken en samen met de gebruikte documenten stopte ik de IPad in mijn tas. 
Echter tijdens de ontmoeting was er ook een jongeman vlak bij ons gaan zitten, heel rustig. Nu is het zo dat er op het Baptist centre een komen en gaan was van mensen, juist deze dag was er ook een grote meeting.

Omdat de jongeman rustig bleef zitten namen wij aan, dat hij op iemand wachtte. Nadat ik de spullen in mijn tas had gedaan, vroeg een van de medereizigers wat aan mij en ik stond op en zette de tas in de stoel. Nog geen 3 minuten later pakte ik mijn tas en zag dat IPad was verdwenen.
Bij een rondvraag bij het personeel bleek dat niemand de jongen kende, die dachten dat hij bij ons hoorde.

Security ingeschakeld, deze schakelde weer de politie in en hele molen ging draaien. Nou maar hopen, dat we hem terug vinden.
Zeer vervelend allemaal, ook al omdat alle gegevens van onze projecten erin staan en die heb ik deze periode nodig uiteraard. Wordt vervolgd.

Het was inmiddels tijd geworden om naar de school te gaan. Dat was dan weer een plezierig deel van de dag. De begroeting was allerhartelijkst. Ook Jaap en Hans kregen de nodige omhelzingen. 
Na eerst een gesprek met hoofdonderwijzer Henri en onze steun en toeverlaat Irene hebben dit keer alleen een groepsfoto van de kinderen en hun verzorgers gemaakt. We hebben ons uitstekend vermaakt, de kinderen zeer enthousiast. Ook de verzorgers worden steeds vrijer en de vragen over onze gezondheid, reis en verblijf in Bamenda waren niet van de lucht.
Daarna was er nog tijd omgeven wat te gaan drinken met Henri en Irene, daarna terug naar het Baptistcentre voor ons eten.

Een gezellige afsluiting van een toch wel dag met pieken en dalen.



dinsdag 22 oktober 2013

Bamenda, here we come

Na een goede maar korte nacht een lekker ontbijt. Iedereen heeft behoorlijk goed geslapen. In de missie post is ook een kerkdienst bezig en daar tussen door manoeuvreren wij voorzichtig met onze koffers. De bus wordt weer geladen. Wat er met de lijndienst meegaat wordt apart gezet.

Deze koffers worden eerst afgegeven bij de Amour Mezan, de lijndienst naar Bamenda.


Een stuk lichter vervolgen we onze weg. Onderweg is de natuur weer wonderschoon. We zijn veel bloemen en vogels. Ook de gewassen zien er goed uit. Veel bonen trouwens. 

 Na een lekker broodje onderweg op voor het laatste stuk. Vooral Gonnie rook de stal. Eigenlijk wilde ze een stukje overslaan. 

Bij onze aankomst in Bamenda zaten onze vrienden al op ons te wachten. Eerst wat koffers uit de bus, tenslotte moest de driver onze andere koffers nog ophalen bij het busstation. Toen volgden de verdere begroetingen met de heren Fon en Tanyi. 
Snel onze agenda met ze doorgenomen en ze willen ons weer aan alle kanten helpen.
Morgen zien we ze weer en dan begint ons programma.

In het Baptist Centre zorgt iedereen weer goed voor ons, Cathy heeft gekookt en dat was weer heerlijk.

Reis naar Kameroen

21 oktober 2013

's Morgens om 9:30 is de hele groep naar De Watertoren gekomen. Eerst iedereen een kop koffie, daarna alle koffers naar de auto's en inladen maar. Op naar Brussel met zijn allen. Dit keer hadden we niet alleen overgewicht maar zelfs een koffer teveel. Dat was dus dokken.
Maar een kleinigheidje heb je altijd. 

Na een voorspoedige reis en landing was onze bagage al snel op de bagageband. Het ging ook voorspoedig met de taxibus, kortom dit was tot nu toe mijn snelste afhandeling op het vliegveld in Doula. 

Aangekomen op het Baptist Centre, waar we zouden overnachten, was er helaas geen plaats voor ons in de herberg. Gelukkig wist onze driver nog een andere overnachtingsplaats. Onze overnachting in Doula is dit keer bij de katholieke missie post. Dat maakt niet uit, slapen is slapen.

Joke


zondag 20 oktober 2013

Bamenda reis oktober 2013


Zondag, 20 oktober.

Het is zover. Onze vakantie is begonnen!!! Morgen vertrekken we weer naar Kameroen. Ook deze keer vertrekken we met een groep van 10 personen. Uiteraard kijken we er naar uit om weer onze vrienden en bekenden te zien.

We vertrekken vanaf Brussel om 14:30, aankomst in Douala ongeveer 21:30. Dinsdag na het ontbijt vertrekken we naar Bamenda.

Het programma is weer gevuld met bezoeken aan de school, het fotograferen van de kinderen en ook ontmoetingen met de verzorgers. Voor dit gedeelte is er al een schema gemaakt, tenslotte willen we onze tijd goed gebruiken. 

Daarnaast hopen we dit keer ook een aantal vrije dagen te hebben. Het is uiteindelijk onze vakantie.

Ik ga mijn uiterste best doen om iedere dag zo goed mogelijk te beschrijven en er leuke foto's aan toe te voegen.

Joke


maandag 29 juli 2013

Ngum, Delphine werkt hard voor uitbreiding eigen bedrijf

De volgende is Ngum, Delphine. Zij heeft twee eigen kinderen en ze zorgt ook voor drie kinderen van haar overleden zus. De kinderen hebben ook geen vader meer. Deze drie zitten in ons project: Fedesta, Kelvine en Blessing. 
Delphine heeft geen man en zorgt in haar eentje voor vijf kinderen.
En dat doet ze goed. Ze was de enige in de familie, die voor de kinderen wilde en kon zorgen.

Ook zij staat 's morgens op om vijf uur. Ontbijten met de kinderen, daarna de klusjes. Ze wonen op 10 minuten lopen van school. Als de kinderen naar school zijn gaat ze naar haar werk. Ze huurt een shed, een stalletje, op de Commercial Market. Daar zit ze de hele dag achter de naaimachine om jurken, jasjes en dergelijke te maken.

De indruk die Delphine op ons maakte was een goede. Ze ziet er keurig verzorgd uit, ook de kinderen waar ze voor zorgt. Verder komt ze aardig en vriendelijk over.
Ze is erg blij, dat de kinderen in het project zijn opgenomen. Dit haalt de financiële zorgen om de kinderen bij haar weg en dat geeft rust. 

Voor de toekomst hoopt ze haar zaak op de markt uit te breiden. Om op deze manier de toekomst van de kinderen veilig te stellen.

4 plus 3 = 7. Een hele klus

Hier het verhaal van  Neh, Juliette. Dit is een jonge vrouw met vier kinderen van haarzelf. Ze zorgt ook nog voor drie kinderen uit de familie. Haar eigen kinderen zitten in het project, dit zijn: Thelma, Nelson, Mackbright en Macklovia. De vaders van de kinderen zijn of overleden of weg. 
Het is een vrolijke en vriendelijke vrouw, die misschien een aantal verkeerde beslissingen heeft gemaakt. Maar zoals wij haar hebben leren kennen houdt ze veel van de kinderen. 

's Morgens staat ze op om vijf uur, ze ontbijt met de kinderen daarna worden er nog verschillende klusjes in en rond het huis gedaan. De twee oudste helpen mee met water halen, de vloer vegen en andere kleine klusjes. Dit wordt in Kameroen, net als in andere Afrikaanse landen heel normaal gevonden.

Daarna loopt ze met de kinderen in ongeveer 15 minuten naar school. Zodra de kinderen op school zijn gaat ze naar haar stalletje langs de weg. Hier verkoopt ze tasjes en andere spullen. Als de school uitgaat komen de kinderen naar het stalletje waar Juliette werkt. Meestal werkt ze door tot een uur of zes. Daarna gaan ze naar huis om te koken en de rest van het huishouden te doen. 

Juliette hoopt dat haar kinderen gezond blijven en een goede toekomst hebben. Ze is heel erg blij met het project. Ze laat dat altijd zien door een kleinigheidje of een cadeautje mee te brengen.

Boerderij met kippen en groenten

De laatste in deze serie van verzorgers/ moeders is Bih, Constance.

Ze heeft vijf kinderen van haarzelf. Twee kinderen van haar overleden zus zijn in haar gezin opgenomen. Dit zijn Magdalene en Rosevette. Haar zus is ongeveer twee jaar geleden overleden. De zorg voor deze twee jonge kinderen valt haar niet zwaar. Ze ziet haar overleden zus in ze. Ze wilt ze absoluut niet naar een weeshuis hebben. 

Constance heeft een kleine boerderij met kippen, en er worden verschillende groenten verbouwd.

Ook zij staat om vijf uur op. Ze ontbijten met fufucorn, een maïspap, daarna de eerste klusjes. 
De kinderen lopen in tien minuten naar school.
De indruk, die Constance op ons maakte was goed. Ze is misschien niet belezen, misschien kan ze zelfs niet lezen, maar ontzettend liefdevol. Alles is voor de kinderen, zowel die van haarzelf als die van haar zus. Ze is blij dat de kinderen naar school kunnen om zo verder te komen.

Als ik heel eerlijk ben, dan was Constance een van diegene die mij het meest ontroerde. Gewoon in haar simpelheid houdt ze met haar hele hart van de kinderen en wil ze een goede toekomst voor ze.
Ze bidt iedere dag dag dat God haar gezond en vooral haar handen sterk houdt om voor de kinderen te werken en te zorgen.

zaterdag 27 juli 2013

Nadere kennismaking met de verzorgsters/moeders van de kinderen

Graag willen we u voorstellen aan de verzorgers/ moeders/ voogden van de kinderen in ons project.
Dit is om u een kijkje te geven in hun dagelijks leven. Hoe leven zij hun leven, wat zijn hun dromen en waarom ze de zorg voor andere kinderen op zich hebben genomen. Voor deze interviews hadden we veertien vrouwen uitgenodigd om eerst samen met ons te lunchen en daarna in groepjes met elkaar te praten. Gewoon om elkaar beter te leren kennen.

We beginnen met Ndemi, Charity. Ze is de tante van Jeanny, Sisalin en Sinderlin Njah.
Hun moeder was haar zus, die drie jaar geleden is overleden. Hun vader is anderhalf jaar geleden overleden.

De drie zusjes wonen in een huisje, waar Charity de huur van betaald. Zelf woont met haar eigen twee kinderen en de rest van de familie ongeveer een uur van Bamenda. Om in ieders onderhoud te voorzien werkt ze hard op de boerderij. Daar worden maïs en aardappelen verbouwd. Verder houdt ze ook wat kippen. Regelmatig gaat ze kijken hoe het met de zusjes gaat en breng dan ook wat eten en dergelijke mee. 
Jeanny heeft de dagelijkse zorg voor haar zusjes.

Charity heeft de zorg/voogdij van de kinderen op zich genomen om ze in de familie te houden. Ze wil absoluut niet dat de kinderen naar een weeshuis gaan. Ze is heel erg blij, dat de kinderen zijn opgenomen in het project. Op deze manier kunnen de kinderen naar school en een opleiding afmaken.

Ons project haalt veel zorgen weg bij deze vrouw, die het beste met de meisjes voorheeft.
Het is een verlegen, zachtaardige vrouw. 
Haar wens voor de toekomst is, dat God haar gezond en sterk houdt.

vrijdag 26 juli 2013

De draad oppakken

Het wordt tijd om de draad weer op te pakken. Na de reis naar Bamenda in mei kwamen er zoveel andere zaken op me af, dat er voor het schrijven weinig/geen tijd overbleef. Maar vanaf nu beloof ik beterschap.

Allereerst wil ik iedereen bedanken die onze stichting steunen. Het geeft een goed gevoel dat zoveel mensen met ons meeleven. Dank aan de sponsors van de kinderen. Aan ieder die bij ons water bestellen en koekjes kopen, maar ook degenen die steunen met behoorlijke giften.
In dit geval dank aan de familie Schuurman uit Abcoude, de familie Groninger uit Haren, Mevr. Van den Berg uit Giessenburg, de familie Bonte uit Ede. Het geld gaan we goed besteden.

Op 23 juli hebben we een heel goed interview gehad met André Oerlemans.  De volgende dag stond er een heel goed artikel over onze stichting in AD de Dortenaar. Hier hebben we al veel positieve reacties op gekregen. André nogmaals bedankt!!

Zoals beloofd worden er de komende tijd wat verhalen over de verzorgers van de kinderen op de blog gezet. Het doel is om er iedere keer een aantal te beschrijven. Voor welke kinderen ze zorgen, hun dagelijkse leven, wat voor dromen hebben ze.
Deze serie gesprekken hebben we gedaan in mei. Tijd om eraan te beginnen dus!!!!!


Joke de Bloeme

zondag 12 mei 2013

Weer naar huis - 9 mei Hemelvaartsdag 2013

Het is weer zover, onze tijd in Bamenda zit er weer op. Gisteravond is het grootste deel van de koffers ingepakt. Gelukkig hoeven we nu niet zo op het gewicht van de koffers te letten. Tenslotte nemen we altijd veel meer mee, dan dat we mee terug nemen.

Wel gaan er veel souvenirs mee en ook spulletjes die we op een fancyfair hopen te verkopen ten bate van onze stichting.

Omdat we vertrekken op Hemelvaartsdag, was er gisten al een afspraak bij de receptie gemaakt om onze instap kaarten te mogen printen. Nadat dit allemaal was gelukt en het vervoer was gearriveerd konden we vertrekken. Na nog een laatste groet naar de mensen, die ons zijn komen uitzwaaien konden we gaan. Op naar Douala.

Vanwege dezelfde Hemelvaartsdag was het niet druk op de weg. Er werd dan ook flink doorgereden. Onderweg nog diverse foto's gemaakt van de natuur en de dorpjes en stadjes, die we passeerden. Na ongeveer 3 uur gereden te hebben was het tijd voor de lunch. Hierna weer het busje in en verder op weg.

Om ongeveer half vier kwamen we aan in Douala. Hier hebben we altijd een vast punt waar we ons even kunnen opfrissen voor we richting het vliegveld gaan. Omdat we de instapkaarten al van te voren hadden geprint was er tijd genoeg. Rond een uur of zeven dan toch maar richting vliegveld. De koffers inchecken, en de laatste verdere plichtplegingen. Zoals een briefje invullen dat je Kameroen gaat verlaten en het betalen van de vliegveld belasting.

Daarna de paspoortcontrole en het controleren van de handbagage. Het is weer voorbij. Op naar huis. Kameroen, tot de volgende keer!!!!

vrijdag 10 mei 2013

Lunch met de verzorgers op 7 mei

Vandaag was het voor ons een ontspannen dag. En ook een belangrijke dag voor de verzorgers van de kinderen, die we hadden uitgenodigd om met ons te praten over hun leven.
Deze vrouwen hadden we al uitgenodigd voordat we naar Kameroen gingen. Deze selectie zoals het een beetje oneerbiedig genoemd mag worden was willekeurig gedaan.

Het leek ons namelijk een goed idee om op een ontspannen manier iets meer van elkaar te weten te komen. En dat gaat natuurlijk het beste tijdens en na een maaltijd.
We hadden bij het Prescafe een uitgebreide lunch besteld met soep, broodjes en een warm gerecht.
De eerste vrouwen kwamen ruim op tijd binnen, maar gelukkig waren we zelf ook voor de afgesproken tijd aanwezig. Zo konden we alvast rustig kennismaken en tegelijkertijd noteren voor welke kinderen ze zorgen.

Nader kennismaking
De dames keken eerst wat onwennig om zich heen, ook omdat ze niet gewend zijn aan dit soort uitnodigingen. Maar eenmaal een beetje gewend begonnen ze zich te ontspannen. Na een woordje van welkom en een uitdrukkelijk uitnodiging van onze kant lieten ze zich de lunch goed smaken.

Na de lunch werden ze in 3 groepjes verdeeld en werden ze door Anita, Marieke en mij aan de hand van de gemaakte vragenlijst door de interviews gevoerd. Ad maakte ondertussen foto's. Het was fijn om te zien, dat ze elkaar hielpen als er een vraag niet helemaal duidelijk was. Zo zijn we toch behoorlijk wat van hun dagelijkse leven te weten gekomen.

Na de interviews nog allemaal stuk voor stuk met mij op de foto en uiteraard is er ook een groepsfoto gemaakt. Toen we afscheid namen, begonnen ze spontaan voor ons te zingen. Dat was echt ontroerend. We hadden echt het gevoel, dat deze lunch zeer op prijs werd gesteld. Met veel omhelzingen en knuffels hebben we toen ect afscheid van elkaar genomen.

Wij kijken terug op een zeer geslaagde middag en hopen dat dit ook geld voor deze groep vrouwen.

woensdag 8 mei 2013

Laatste dag in Bamenda

Het was vandaag onze laatste dag in Bamenda. De meesten van onze groep hadden niet veel meer op het programma staan. Eerst rustig ontbijten, daarna wat nakletsen over van alles en nog wat. Uiteraard moest er ook nog worden afgerekend. Het leek ons verstandig om dat maar vroeg in werking te zetten, het kan namelijk een tijdje duren voor de juiste berekening is geproduceerd.

De markt in Bamenda. Kleurrijk en druk!
Met behulp van Gerdie, Anita en een zakjapanner kwamen ze op het kantoor een heel eind.
Er moest voor iedereen een aparte bon worden geschreven. En dat duurt even. Om deze tijd op te vullen besloten we om voor de laatste keer van deze trip naar de markt te gaan.

Op de grote markt op Commercial Avenue kun je wel een dag doorbrengen, er is zoveel te zien. Uiteraard werden nog de laatste cadeautjes gekocht. Daarna nog een laatste koffie, sap of smoothie bij het Prescafe. Toevallig zaten daar nog 2 bekenden van ons, de schilders Evanson en Walters. Deze schilders zijn een aantal jaren geleden ook in Dordrecht geweest.

Weer met de taxi terug naar ons verblijf, want Marieke had om 13:00 uur nog een demonstratie brons gieten. Samen met Ellen en nog mensen uit een andere groep.

Dat gaf ons de mogelijkheid om alvast te betalen voor het verblijf, ook toen nam het nog enige tijd in beslag.

Afscheid's etentje


Toen nog een tijdje van rustig wat lezen en praten. Om 16:00 op ons gemak naar de laatste afspraak van ons verblijf in Bamenda. Het afscheid etentje met de heren Fon en Tanyi, mevrouw Fon, zuster Mary en dhr. Hansel, van het Health centre in Guzang.

Het was erg gezellig, en met toespraken en diverse malen toasten. Er kwam nog wel een grote verrassing. Ad en Anita, Marieke en haar echtgenoot Rick hebben de toezegging gedaan om voor 1 jaar de kosten voor een vroedvrouw te dragen.




Een dankbaar moment- ontroerend mooi!
Zuster Mary startte spontaan een danklied. Na een hartelijk afscheid van iedereen, maken we ons op om op tijd te gaan slapen. Morgen vroeg weer vroeg op.





maandag 6 mei 2013

De derde groep kinderen

Vandaag weer een bezoek aan de school. Deze keer om foto's te maken van de derde groep kinderen, die zijn aangemeld voor het project. Dit is een grote groep. Het was dus een drukte van belang.

Maar eerst wat financiële zaken. Tijdens ons bezoek vorig jaar hebben we bij een plaatselijke bank een rekening geopend met daarop een bedrag van € 1000.  Van dit bedrag moesten een aantal zaken worden opgeknapt, zoals het schoolplein egaliseren. We hadden de hoofdonderwijzer een map gegeven om hierin de bonnen te bewaren. Deze bonnen hebben we gekopieerd en na een snelle optelling komen we aan een goede afhandeling. Natuurlijk gaan we het nog eens goed nakijken, als we weer thuis zijn.

Wat een prachtige lachebekjes. Allen verdienen een kans op
een goede educatie en liefdevolle verzorging.
Toen was het zover, de nieuwe groep kinderen. Eerst worden we binnen in de school voorgesteld aan de verzorgers. Daarna worden de voorwaarden opgelezen waaraan de kinderen en verzorgers moeten voldoen om in het project te worden opgenomen, bijvoorbeeld dat het kind naar school moet gaan.

Na al deze toespraken namen wij onze posities in om alle foto's te maken. En weer is het een mix van vrolijke, verlegen, grote en kleine kinderen geworden. Omdat het zo'n grote groep is hebben we er met z'n tweeën zoveel mogelijk kenmerken bijgeschreven, zoals roze schoenen of blauwe centuur.
Zo weten we thuis dat we de goede naam bij het kind plaatsen.

Wat misschien wel grappig is om te vertellen, dat 1 kind uit de vorige groep ineens 8 jaar ouder is geworden.
Dat komt zo: vorig jaar vroeg een van de onderwijs assistenten of haar nichtje ook in ons programma mocht. Omdat ze ons toen heel veel had geholpen met de gesprekken hebben we ja gezegd.
De verzorgers en begeleiders
van de kinderen
Echter: de volgende dag zouden we vroeg vertrekken, er was dus geen tijd meer om nog eens terug te gaan naar de school. Wij hebben toen om een foto gevraagd en die had ze bij zich, daarop stond een klein meisje. Omdat de communicatie niet altijd helemaal goed gaat, hadden wij begrepen dat het ging om klein meisje van 3 jaar , maar nu kwamen we erachter dat de foto 8 jaar oud is.
Zo kun je hier dus ineens veel ouder zijn.






Na de groepsfoto waren we hier klaar. Na het afscheid zijn we gaan kijken naar een wedstrijd van de FC Addy. Het nieuwe voetbal team van Ad.
Echt heel erg leuk en een goede afsluiting van deze leuke, maar drukke dag.





FC Addy

zondag 5 mei 2013

Kick off veteranen competitie

Zoals misschien bekend is iedereen in Kameroen gek op voetbal. Dus ook in Bamenda. Er worden hier veel verschillende competities gespeeld. De voetbal veteranen uit Bamenda spelen dan ook al jaren in competitie verband.

De teams worden gevormd door mannen uit de verschillende wijken en zijn heel divers. Hier blijkt dan ook maar weer dat sport verbroedert. De Bamenda veteranen teams spelen ook nog om goede initiatieven in hun stad te ondersteunen. Toen we de vorige keer in Kameroen waren,  zijn ze begonnen om het Wakka centre te helpen.

Gonnie heeft toen de kick off gegeven, en de burgemeester van Dordrecht heeft de finale bijgewoond.
Hier komt de kick-off!!
Ook dit jaar blijven ze het Wakka centre ondersteunen en weer is Gonnie gevraagd om de kick off van de nieuwe competitie te doen.

Maar voor het zover was wilden de winnaars van de vorige competitie naar het Wakka centre om daar wat spullen te brengen, zoals rijst en zeep. Dat is toch geweldig.

Weer terug van het Wakka centre op naar het voetbalveld. Na de fotosessie was het zover, Gonnie naar de middenstip en met een flinke schop tegen de bal is de competitie weer geopend. Ze was echter zo snel en de schop zo hard, dat niemand een echt goede foto ervan heeft. We zoeken er nog verder naar!!!

Daarna snel omkleden en naar het paleis van de Fon van Bali. De Fon heeft Dordecht vorig jaar augustus bezocht. Iedere keer als we in Kameroen zijn worden we uitgenodigd voor een bezoek aan zijn paleis. De ontvangst was weer heel hartelijk en het fijn om hem en zijn vrouw weer te zien.





Team spirit
TEAM: Together Everyone Achieves More!

Officiële opening van het Health Centre in Guzang

Onze dag is vandaag vroeg begonnen. We hadden het ontbijt afgesproken om 7 uur. Daarna moesten we ons natuurlijk in onze beste, in dit geval Afrikaanse, kleding kleden om alle feestelijkheden bij te wonen.

Weeshuis in Guzang
Vlakbij Guzang hebben we eerst een weeshuis bezocht. Ook hier zijn we al bij eerdere bezoeken aan Kameroen geweest. Het wordt geleid door een echtpaar, die de problemen van deze kinderen zien. Samen met een aantal vrijwilligers helpen ze de kinderen naar een beter bestaan. In dit weeshuis worden kinderen vanaf 3  tot 18 jaar opgevangen. Ze worden goed verzorgd en gaan naar school. Ze moeten echter ook werken in de groententuin en helpen met het verzorgen van de kippen.

Toen we aankwamen werden we allemaal hartelijk welkom geheten door de kinderen en uiteraard hun verzorgers. De kinderen hadden zelfs een welkomstlied ingestudeerd. Het was goed om te zien dat de kinderen er zo goed uitzagen.

Welkom ceremonie
Daarna verder op weg naar Guzang. Daar werden we eerst welkom geheten in het paleis van de Fon van Guzang. Na een kort gesprek met hem dan eindelijk op weg naar de opening.

Er zaten al behoorlijk wat mensen te wachten in hun mooiste kleren. Tenslotte is het Health Centre heel belangrijk voor iedereen in de omgeving. Gezondheidszorg is voor iedereen een eerste vereiste.

De toespraken werden afgewisseld met muziek en dans, het was echt geweldig om te zien. En uiteraard hebben we ook meegedanst. Toen kwam er ook de verrassing voor onze medereizigers van de stichting SSBK. Zij werden in prachtig gemaakte kleding gehuld. Echt heel mooi. De rest van onze groep werd verrast met een tas met daarin een drinkbeker van een kalebas en voor de dames ook nog een ketting met oorbellen. Wat een verrassing.


Daarna was het tijd om het lint door te knippen en iedereen een rondleiding te geven.

Aansluitend was er uiteraard eten, dat met veel smaak werd verorbert.

Wat een dag!!!







Tijd om feest te vieren

vrijdag 3 mei 2013

Het bezoek aan het Wakka centre

Vandaag zijn we naar het Wakka centre geweest met de gehele groep. Het Wakka centre is een project van de stichting Dordrecht- Bamenda en van Gonnie Walrecht in het bijzonder. Wij zijn mede dankzij haar aan onze projecten in Kameroen begonnen.

Het Wakka centre is een dag en nacht opvang voor gehandicapte kinderen tussen 4 en 18 jaar.
Het is nog niet helemaal klaar, maar het draait al.

Het verzorgen van de kippen
De kinderen zijn altijd heel blij, als er bezoek komt. En in ons geval weten ze ook dat er altijd kleine cadeautjes zijn, zoals puzzels enz.

De kinderen worden op het Wakka centre vaardigheden aangeleerd, zoals groenten planten en kippen verzorgen. Het is de bedoeling dat ze binnen hun mogelijkheden zelf redzaam worden en zo toch hun plaats in de gemeeenschap krijgen.

Vol trots lieten ze ons zien hoe ze het water van de kippen verversten en de strontjes uit de voerbak moesten halen. Gonnie moest uiteraard even een kip vast houden.

Vandaag was het de dag om in te de tuin te werken. Samen met ons hebben de kinderen gisteren een aantal verschillende plantjes gepoot. Zoals de peperplanten, ook hebben we de yams planten opgebonden.

Het is goed om te zien, dat deze kinderen op zo'n goede manier verschillende vaardigheden worden aangeleerd.



Planten poten- leren voedsel verbouwen.

De tweede groep kinderen

Na het ontspannen bezoek van gisteren aan Guzang, is het weer mijn beurt in de projectenlijst.
Bezoek aan school
Deze keer zijn de tweede groep van de wezen en halfwezen aan de beurt.

Maar eerst hadden we een belangrijk doel voor de ochtend. Gisteren tijdens ons bezoek in Guzang zei iemand uit de groep opeens "waar staat eigenlijk de koelkast? " Na enig navragen bleek die er niet te zijn.
Als ze vaccin nodig hebben, gaat iemand op de brommer die halen in een groter ziekenhuis. Dus na het eten kwam het voorstel om met de groep een koelkast te kopen en die aan te bieden als cadeau voor de opening. Vandaar dat we vanmorgen eerst naar het centrum moesten om de koelkast te kopen.
Blije gezichten
Na een aantal winkels te hebben bezocht is toch een hele mooie aangeschaft. Het vervoer naar Guzang gelijk geregeld met een taxi en wij verder met de dag.

Na een lekkere lunch op naar de school. Dit keer met z'n vijven. Bij aankomst stonden de verzorgers en kinderen al op ons te wachten. Het is iedere keer toch verrassend te zien hoe snel je iedereen herkent en uiteraard herkennen ze mij echt wel.

Omdat het een beetje dreigde naar regen, zijn we snel begonnen met de foto's. Eerst de kinderen met verzorgers, daarna de groepsfoto. We hadden het goed onder controle, en binnen korte tijd was bijna iedereen op de foto geweest.

Nog even napraten met de hoofdonderwijzer en daarna zijn we een lekkere koffie gaan drinken.



woensdag 1 mei 2013

Bezoek aan het health centre in Guzang

Het overhandigen en demonstreren van de
meegekregen laboratorium spullen
Het is vandaag 1 mei, dag van de arbeid en een vrije dag in Kameroen. We gaan naar het Health Centre in Guzang, waar de laatste voorbereidingen worden getroffen voor de opening op zaterdag 4 mei. Dit is het project van onze medereizigers uit Hulshorst en Epe. De stichting SSBK.

Zij hebben zich jarenlang ingezet om het oude Health Centre een fikse opknapbeurt te geven. Tevens is er ook een grote hal geplaatst, waar de bevolking, meestal moeders, zich verzamelen voor bijvoorbeeld het moeder en kind programma.
Net zoals in Nederland de kinderen worden gecontroleerd op het consultatie bureau, worden hier regelmatig via de plaatselijke kerken de ouders opgeroepen om hun kinderen te laten controleren en vaccineren.
Dit heb ik op mijn vorige reis naar Kameroen meegemaakt en er waren toen honderden vrouwen en kinderen aanwezig. Dat heeft grote indruk op mij gemaakt.

Terwijl onze medereizigers samen met de mensen uit Guzang de laatste puntjes op de i zetten, heb ik op het kleine laboratorium de meegebrachte lab spullen uitgepakt. Deze had ik gekregen van mijn voormalige werkgever. Het kan worden gezegd dat ze in grote blijdschap zijn ontvangen.
Na kleine demonstraties van mijn kant hoe ze met de diverse spulletjes moeten werken, was er voor ons nog tijd voor een trip naar de watervallen.

We werden met een auto een eind op weg gebracht. Een gids bracht ons over een redelijk smal pad naar de watervallen. Na enig geklauter kwamen we er aan. Wat indrukwekkend!!!!
Een wandeling die ik niet had willen missen.
Toen we terug kwamen op het Health Centre was de vergadering afgelopen. De vrouwen hadden zoals gewoonlijk voor het eten gezorgd, dat lieten wij ons goed smaken. Ook deze dag is weer heel goed verlopen. Zaterdag het verslag van de opening.





dinsdag 30 april 2013

Begrafenis ritueel

Dans uitgevoerd door groepen vanuit andere dorpen 
Vandaag was het in Nederland een belangrijke dag, die van de troonswisseling. Wij hebben daar wat van meegekregen via CNN. Gekleed in oranje of met een oranje attribuut hebben wij dat dus ook gevierd.

Maar wij hebben hier in Bamenda ook een zeer bijzonder feest meegemaakt. Namelijk de viering van de begrafenis van de moeder van de Fon van Bamenda Kwe. Dit is een fondom boven in Bamenda.

Aangezien we veel contact hebben met meneer Tangy, een prins van het fondom, en ook omdat daar ons waterproject is gerealiseerd werden we met de hele groep uitgenodigd.

Dit noemen ze hier een celebratial funeral. Er komen dan allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Van ieder omliggend dorp komen ook de dansgroepen.
Om de overledene en de Fon eer te bewijzen worden diverse rituele dansen uitgevoerd.

Na eerst de Fon te hebben gegroet werd ons verzocht op de eerste rij stoelen op de grand stand plaats te nemen. En dat is een hele grote eer. Precies zoals wij het bijzonder vonden om aanwezig te mogen zijn, werd onze aanwezigheid zeer op prijs gesteld. We mochten ook gewoon foto's maken. Het grappige is dat er van ons ook minstens 50 foto's zijn gemaakt.
Afscheids ritueel

Na ongeveer 4 uur naar het dansen en andere rituelen te hebben gekeken zijn we weer vertrokken. Nog een laatste buiging en handen klappen voor de Fon en hup weer de auto in naar ons logeer adres.

Tijdens de rit terug was iedereen er over eens dat dit een unieke ervaring was geweest, die niemand had willen missen.







Uitleg Fon:  een Fon is de traditionele leider van een gebied of dorp. Dit is iemand, die wordt gekozen door zijn ' volk' Hij heeft veel invloed op de gebeurtenissen in zijn omgeving, zoals recht spreken en belangrijke beslissingen nemen. 


maandag 29 april 2013

Het maïs project

Een nieuw Project - Maïs
Vandaag hebben we ook kennis gemaakt met een project dat is opgezet door 5 vrouwen, allen weduwes. Zij hebben samen een stuk land gepacht en hebben het onkruid vrij gemaakt en omgeploegd. Inmiddels is de maïs gezaaid en staat er volgend de foto's die we hebben gezien goed voor. Wat een goed initiatief. Zo kunnen zij in hun eigen onderhoud en dat van hun kinderen voorzien.

Maandag gaan we het project bekijken. U hoort er dus nog van.

Eerste bezoek aan de school


Allen op de foto- de begeleiders
Ons school bezoek - de kinderen waren blij dat we er waren.
Na een lekker ontbijt van wentelteefjes met siroop begint voor ons allen de maandag. Vandaag worden voor het eerst de diverse projecten bezocht in deze periode. Aangezien de meeste afspraken al zijn gemaakt weet ook iedereen waar hij / zij zich deze dag gaat bevinden. De school staat voor de middag op het programma en dan de eerste groep weeskinderen in het bijzonder.

Met zijn vieren pakken we een taxi naar de school. Het is even wennen na de luxe busreis gisteren, maar na een paar bochten weet je het weer. De taxi's zijn nu eenmaal niet groter en we passen dan ook best met vier personen. Je valt in ieder geval niet snel om in een bocht.

Na ongeveer 20 minuten in de taxi zijn we er dan. Er volgt een warm onthaal met veel omhelzingen. Eerst een gesprek in het kantoor van de hoofdonderwijzer, daarna worden de foto's gemaakt. Iedereen heeft er zin in en er worden veel grapjes gemaakt. Eerst een groepsfoto van de verzorgers, daarna van de kinderen, sommige poseren als geroutineerde modellen. Het is wel heel erg leuk, dat de kinderen die mij vaker hebben gezien vaak even snel naar me lachen of even zwaaien. De verzorgers zijn vaak minder verlegen en we krijgen allemaal veel knuffels.



zondag 28 april 2013

Reis naar Bamenda, Kameroen

Eindelijk is het zover, we gaan naar Bamenda, Kameroen.

Om 06:30 vertrekken we vanuit Dordrecht naar Brussel airport. Daar verzamelen we als groep en verdelen de koffers onderling. Dan naar de incheck balie. En ja hoor, het is weer gelukt. Overgewicht uiteraard. Na enige discussie en omdat het balie personeel erg aardig is mogen we toch alles meenemen, zonder bij te betalen. Dames en heren van Brussel Air, bedankt!!!!

Na een goede vlucht komen we aan in een warm Douala. Het is toch een overgang van 5 graden 's morgens naar 30 graden 's avonds.

Na enige tijd komen de koffers op de band en na een half uur hebben we toch alles te pakken.
De chauffeur van onze bus staat al te wachten.  Dank zij Franklin, een goede vriend van een kennis van een kennis mogen we bij de uitgang de bus inladen. Wat een luxe om niet met al die koffers de trappen af te moeten, dat geeft meestal toch stress.

Na enig passen en meten zit alles en iedereen in de bus en worden we naar onze eerste overnachtingsplaats gebracht.

Daar worden alle koffers weer uitgeladen en in een kamer gezet. Daar kan iedereen even pakken wat er nodig is voor de nacht.
Eerst nog even een gezellig hapje samen eten, en dan slapen.


De volgende morgen vroeg uit de veren om op tijd te kunnen vertrekken.
Eerst een stevig ontbijt, dan de bus weer laden. Het blijkt dat we toch teveel koffers bij ons hebben voor de reis naar  Bamenda dus er wordt besloten om de helft met de lijndienst mee te geven.
Eerst de koffers naar het busstation en daar gaan we dan.

Voor degene die voor de eerste keer mee gaan is het zien van de omstandigheden al een hele ervaring. Ze kijken hun ogen uit. Ook voor degene die al meerdere keren zijn geweest is het weer een hele ervaring.

We reizen op zondag, we zien dus veel mensen in hun mooie kleren naar en van de kerk komen. Dan kijk je echt je ogen uit. Na een lunch onderweg en op het laatst veel hobbels komen we na ongeveer 7 uur reizen in Bamenda aan. Eindelijk plassen!!!! Na het verdelen van de kamers. Nu kunnen we ons opfrissen en de eerste bezoekers ontvangen.

Na weer even gegeten te hebben kletsen we nog even na. En nu slapen, tot morgen. Joke en de rest van de groep.





vrijdag 12 april 2013

Voorbereidingen van de grote reis

De paasdagen zijn achter de rug, dus er is tijd om de voorbereidingen te starten van de reis naar Bamenda. De eerste koffer met gekregen kleding is al vol. En waarschijnlijk ook aan het gewicht. Verder gaan er uiteraard ook spullen voor de school mee, zoals pennen, potloden en de gekregen laptops. Ook voor het Health Centre in Guzang nemen we spullen mee. Dit zijn oude laboratorium spullen zoals pipetten en dergelijke, met dank aan mijn oud collega's van het laboratorium.

Onze contacten in Bamenda en omgeving zijn al in volle staat van paraatheid aangezien de mailtjes nu bijna dagelijks komen. En wij krijgen er nu ook steeds meer zin in. De malariapillen zijn besteld of al in het bezit, de nodige prikken zijn gedaan op naar de 27e april.

In de groep van 10 personen die het reisgezelschap vormen zitten bestuursleden van 3 verschillende stichtingen. We gaan uiteraard ook wederzijdse projecten bekijken. Dat is gewoon prettig omdat je tegen dingen kunt aanlopen waar even geen oplossing voor is. Dan is het toch erg plezierig om dat met elkaar te bespreken. En eventueel toch ter plaatse de zaken te regelen.

We gaan er echter niet van uit dat er veel problemen zijn, dus we gaan vooral van deze reis genieten.

vrijdag 22 maart 2013

Weeskinderen, sponsors

Het is fijn om te melden, dat van onze tweede groep weeskinderen alweer 31 kinderen een sponsor hebben gevonden. Maar..... We zoeken nog sponsoren voor 29 kinderen. Dus heeft u vrienden, familie of buren, die ons kleinschalige project willen steunen...
Neem dan contact met ons op of kom de fotoboeken eens bekijken.
Voor € 75 per jaar steunt u een kind. Alvast bedankt.

Wat een verrassing

Home, donaties, school

Tot onze grote verrassing hebben wij 2 donaties ontvangen. Van de familie Kegel kregen wij € 75 en van mevrouw Schoester € 150. Wat een fijn gevoel dat u onze stichting een warm hart toedraagt. Hartelijk dank.
Verder hebben wij van Dhr de Preter een aantal laptops gekregen voor de school. Deze zullen we op 26 april graag meenemen. Ook hartelijk dank.


woensdag 20 maart 2013

Facebook launch






Vandaag is Stichting Gofua ook te vinden op Facebook.

Jaap en Joke kunnen nu nog meer mensen bereiken, informatie delen en hopelijk ook de kas verder aanvullen met meer donaties die met alle liefde zal worden ontvangen.