Uitdeeldag! Het is feest.

Het is dinsdag en dus uitdeeldag. Vandaag worden de gekochte schriften, pennen en potloden uitgedeeld. Amos heeft me naar de school gebracht.

Samen met Irene en een aantal andere onderwijzeressen hebben we per klas alles klaargezet. Dus de pakketten waren snel over de klassen verdeeld.

Daarna hoefde ik alleen maar foto's te maken in de klassen. Er ging constant een golf van geluid door de school. De boel is dus goed op de kop gezet. In de pauze leek ik wel de rattenvanger van Hamelen. Constant was er een stroom kinderen om me heen. Ze kregen er geen genoeg van!

Daarna zijn er foto's gemaakt van de kinderen, die degene die de groep hebben verlaten vervangen.

Dat was ook nog een gedoe. Dat komt omdat de plaatsen beperkt zijn en we helaas mensen hebben moeten teleurstellen. Maar meer dan het aantal kinderen die we hebben kunnen we in een korte periode van bezoek niet aan.

En we moeten nog een aantal sponsoren vinden voor degene die al in het programma zitten.

Het was een heel erg drukke dag maar wel erg leuk.

Op de foto lijkt heel rustig, maar op het Engelse en Franse gedeelte zitten minstens 1000 kinderen.

Afspraak in Batibo

Vroeg opgestaan geblazen, want om 09:00 was onze eerste afspraak in Batibo. Eerst moesten we nog iemand ophalen in Guzang. Helaas had ons vervoer een lekke band, dus het werd een uurtje later.

Eenmaal gearriveerd in Batibo zijn we direct naar het ziekenhuis gegaan om in het laboratorium te kijken met speciaal aandacht voor de cell counter. Het lab zag er netjes uit. Ze werkten met handschoenen aan, er waren ( handgeschreven ) protocollen en goed uitziende apparatuur.

Helaas stond de cell counter uit, want deze gaf verschillende foutmeldingen. Aangezien ik mijn werkzaamheden op het lab ongeveer 9 jaar geleden beëindigde, had ik niet gelijk de oplossing. Wel heb ik foto's gemaakt van meldingen en deze gemaild naar iemand, die er wel verstand van heeft. Hopelijk krijg ik nog op tijd antwoord en kan ik er wat aandoen.

Samen met meneer Fon weer richting Bamenda. Onderweg werd hij regelmatig aangehouden en werd er over allerlei zaken zijn advies gevraagd. Iedere keer '5' minuten, maar vaker dichter bij een half uur. Maar dat hoort erbij als je met Mr. Fon op stap gaat.

Eenmaal weer terug uit Batibo naar de kliniek van Dr. Okwen en Dr. Tebit voor consult. Ook hier later over.

Bezoek aan Guzang

Deze dag staat Guzang op het programma. En uiteraard kijken we daar naar uit.

Om 8 uur vertrekken is best vroeg, maar wel nodig vanwege de drukte op de wegen.

De eerste stop is na eer uur rijden bij Sylvia op de weg naar Nigeria.

We hebben haar en haar man leren kennen, toen zij in het weeshuis werkten.
Nu hebben ze een boerderijtje en verkopen hun producten in een kraampje aan de weg.

Ze is nu zwanger van het vierde kind. Het zou zo wel eens kunnen zijn, dat er volgend jaar om deze tijd een kleine Jaap of Joke rondkruipt!!!

Er is een mooiere foto, maar ik kan ze nu even niet laden vanuit mijn fototoestel.

Nu door richting Guzang. Daar aangekomen eerst naar de compound waar Kobe woont. Hij is een aantal jaren geleden geopereerd aan zijn beentjes en we bezoeken hem ieder jaar. Zoals altijd werden we allerhartelijkst ontvangen. Helaas is opa vorig jaar overleden. Kobe was op school, maar zijn vader heeft hem snel opgehaald. 

Gonnie heeft ook de andere kinderen bekeken in de compound. Van deze kinderen is ook al geopereerd, voor 2 andere heeft ze consulten geregeld in Sadjocah. Dat zien we volgend jaar wel weer.

Door naar de volgende afspraak. De lagere school. Deze is gelegen tegenover het huis van Mr. Fon in Guzang. Vandaag hadden ze sportdag en in rode sportkleding kwamen de kleinste al aangehold.

Ze zongen ons vrolijk en niet verlegen toe. Heel leuk en aandoenlijk. 

Daarna volgden de grotere kinderen. Nadat we ons pakket schriften en pennen hadden afgegeven werden we verrast met een aantal zelfgemaakte bezems. Kunnen we ook in Nederland gebruiken!

Nu dan toch eindelijk door naar het Health centre, ons hoofddoel van vandaag.

Toen we aankwamen stonden er al een paar mensen op de uitkijk en voor we waren uitgestapt groepten ze al om de auto's heen. Fijn om er weer te zijn!

We werden binnen gevraagd en maakten kennis met de nieuwe dokter Ajabmo, Henry.

Hij werkt in het hele gebied in verschillende health centra. Na een rondje toespraken en een rondje health centre eerst wat gedronken. Daarna naar de grote zaal. Daar zaten minimaal 100 moeders en kinderen op ons te wachten. Ook hier weer gloedvolle toespraken. Dat komt wel goed in Guzang!!

Dinie maakte tijdens haar toespraak wel een grapje over de klok die stilstond. Daar moet nog even een nieuwe batterij in. Kleinigheidje hou je altijd.

Daarna heb ik een gesprek gehad met de lab technicion, Tenye, Maceline.

Dit over de aanvraag van een cellcounter. Hier moet goed over worden nagedacht, maar misschien zijn er andere mogelijkheden.

Op de terugweg naar Bamenda nog langs oud hoofdzuster Mary, die nu een soort van drogisterij runt.

In hevige stortbuien terug naar Bamenda.

Derde groep- nog meer foto's

Vandaag samen met Dinie eerst naar Pro Fam geweest. The Family Protection Netwerk ofwel family planning. Dit is een onderdeel van ACMS, het gezondheidsprogramma van de regering. Zij hebben ook een afdeling die voorlichting geeft op scholen over voorbehoedsmiddelen. Dat is niet overbodig!! Er zijn veel tienerzwangerschappen en dat levert ook problemen op.

Daarna naar de school voor de derde groep. Vandaag samen met Mr. Tanyi en Dinie. Ook nu weer een drukte van belang. Jaap had weer voldoende foto's te maken.

Dit werd gevolgd door de verkiezingen voor de Gofua Foundation Board Members in Bamenda. Deze board is nodig om de werkzaamheden voor onze stichting van de headmaster te verdelen onder meerdere mensen. Daar wordt tevens meer transparantie mee gecreëerd. En dat is wat iedereen wilt.

De kandidaten werden door de caretakers genomineerd.
Daarna werd er gestemd.

Er zijn 7 leden gekozen en geïnstalleerd. Volgende week dinsdag is de eerste board meeting. Fijn, dan kunnen we die ook nog meemaken.

Tweede groep- tijd voor foto's

Na het ontbijt samen met Dinie en Mr. Tanyi naar de markt. Eerst maar weer geld wisselen. De eigenaar van de shed was niet aanwezig, maar wel zijn vervanger. Hij bood een lagere koers, maar daar hebben we geen genoegen mee genomen. Na enig onderhandelen kregen we dezelfde koers als maandag. Dat scheelt toch weer!

Daarna op zoek naar schriften en pennen. Eerst wat rondgevraagd, maar waar we afgelopen zaterdag al voor Guzang spullen hadden gekocht bleek de goedkoopste.

Dit keer hadden we een nog grotere hoeveelheid nodig en aangezien Mr. Tanyi ook een goed onderhandelaar is lieten we dat aan hem over. 

Met resultaat!!  Na anderhalf uur onderhandelen werd de koop gesloten en konden de schriften, potloden, pennen en andere spullen worden ingepakt. Alles werk keurig op een karretje naar een taxi gebracht. Dit eerst even terug gebracht naar het Baptist centre. Het uitdelen van deze spullen gebeurt volgende week.

Daarna weer terug naar de school. 

Daar stond het eerste probleem al op ons te wachten. Daar wil ik echter later een verhaal over schrijven.

Er waren dit keer gelukkig veel caretakers gekomen. Dit keer bijna 50 kinderen gefotografeerd,

Geen slecht resultaat dus. Maar ook dit keer dreigde het te gaan regenen, zodat we de groepsfoto's later zullen maken.

Hoe een appel verandert in een pen.

De dinsdag is rustig begonnen met een bezoek van de heren Fon en Tanyi.

Samen met hen hebben we het programma doorgenomen.
Stiekemweg is het steeds voller aan het worden.

Van onze sponsors Bart en John hadden we in Dordrecht geld gekregen om wat te doen voor de hele school. Het leek ons een goed idee om een kraampje met appels te laten komen, zodat alle kinderen een appel zouden krijgen. Dus 's middags met Dinie en Mr. Tanyi naar de food market en daar een jongeman genaamd Kelvin gecharterd om ons daarmee te helpen. 

Na een tijdje onderhandelen kwamen we uit op een prijs. Kelvin zou zorgen dat de appels donderdag op tijd bij de school zouden zijn. Wij weer terug naar het Baptist centre en net toen we aan een verdiende kop koffie zaten, kwamen een verhitte Henry en Irene binnen vallen.

Of we al appels hadden gekocht. Toen we dat trots beaamden en ook zeiden dat we een goede prijs hadden bedongen, sloeg de paniek bij hen verder toe.

Wat was het probleem?? Ze hadden in de staf over ons plan gesproken en deze waren bang, dat indien 1 van de kinderen ziek zou worden, zij de schuld zouden krijgen en de naam van de school door het slijk zou worden gehaald.

Wat nu gedaan?? Eerst maar naar Mr. Tanyi gebeld. Hij heeft het opgelost door naar Kelvin te bellen en de situatie uit te leggen. Gelukkig was de afspraak alleen mondeling gedaan en had ook Kelvine nog geen kosten gemaakt.

Toen iedereen was gerustgesteld zeiden ze dat ze liever pennen, potloden en schriften kregen.

Dat is mogelijk en regelen we morgen.

Eerste groep kinderen- school bezoek

Na een ontbijt met pancakes voor het eerst deze reis naar de markt op Commercial Avenue.

We hebben op ons gemak rondgekeken en alvast wat spulletjes gekocht voor onze kleinkinderen.

Ook wat schriften op verzoek van Mr Fon, voor de school in Guzang.

Daarna geld gewisseld bij de shed waar we dat altijd doen.

Er zat wel politie binnen, maar business is business. De politie werd weggewuifd en wij werden binnengehaald voor de wisseltransaktie.

Nog een sapje en een soepje bij het Prescafe en op weg voor ons eerste bezoek aan de school.

Aangezien we het nieuwe gebouw nog niet in gebruik hadden gezien kregen we eerst een rondleiding.

Het is een enorm grote school geworden met een nursery en een Engels en Frans gedeelte. Bij-elkaar gaat het over zeker 1200 leerlingen. Dus dat is enorm.

De school is stevig en functioneel gebouw. Nu maar hopen dat ze er lang plezier van hebben.

We hebben in de diverse klassen de onderwijzers en onderwijzeressen begroet en ook de kinderen reageerden enthousiast. Maar waarschijnlijk vinden ze elk verzetje prima. Ze hebben in ieder geval hard voor ons gezongen.

Daarna hebben we een groot deel van de eerste groep gefotografeerd. Nog niet allemaal, maar hopelijk zijn ze er woensdag of donderdag.

Nadat we het laatste kind op de foto hadden gezet gingen de hemelsluizen open. Een groepsfoto moet dus even wachten.

Zondag, rustdag alweer

Deze reis starten we echt rustig, maar aangezien iedereen toch behoorlijk moe op vakantie is gegaan is het niet erg.

Na een lekker ontbijt, gemaakt door Valery, lekker gelezen, gekletst en geluierd.

Wel zijn er diverse bezoekers geweest om ons te begroeten. Dat loopt meestal de hele vakantie zo door.

We hebben samen met Gonnie een bezoek gebracht aan Max. Dit is een oudere man, die vroeger voor een mevrouw uit Dordrecht heeft gewerkt toen ze hier woonde.

Het zou vlakbij het Baptistcentre zijn, maar het was toch nog een half uur rijden.

Max was blij om Gonnie te zien. Voor ons was het fijn om te zien, dat hij goed wordt verzorgd door het gezin waar hij bij woont.

Na dit bezoek weer wat geluierd enz.

Daarna een van onze privé chauffeurs gebeld, Samuel, die samen met Emos ons zoveel mogelijk in deze periode zullen rondrijden.

En zoals we gewend zijn hebben wij weer lekker gegeten.

Zaterdag, controle dag

Na de reis van gisteren wilden we het vandaag even rustig aandoen.
Maar om 10:00 uur arriveerden al onze eerste bezoekers, onze vrienden Mr. Fon en Mr. Tanyi.

Heel fijn om ze weer te zien, helaas worden ze beiden ouder en hebben gezondheidsproblemen.
Dat neemt niet weg, dat er veel is gepraat en gelachen.

Om 15:00 is ons 'werk' begonnen.
De eerste afspraak met Henry, de hoofd onderwijzer.

Mr. Tanyi en Bertrand waren met ons meegegaan naar het Presscafe om hem te ontmoeten. Lekkere folerysap gedronken en een salade gegeten.

En tussendoor onze controles betreffende de gestorte gelden uitgevoerd.

We hebben gelijk al onze afspraken bevestigd en maandag 14:00 is de eerste groep kinderen klaar voor ons.

Bumpy road - een ware ervaring rijker!

Vandaag gaan we van Douala naar Bamenda.

Na een vroeg ontbijt zouden we vertrekken.

Nou, dat gaat dus niet altijd zoals gepland.
Voor dat alle koffers op de bus waren geladen was het al een stief kwartiertje verder.
Daarna nog geld wisselen en ja hoor eindelijk kunnen we vertrekken!

Daar gaan we dan..... Recht de file in!

Na een hoop getoeter en het gebruikelijke neus aan neus staan gingen we langzaam maar zeker richting de brug.

Net na de brug gelijk de eerste controle.
Het zou de eerste van vele zijn.
Er is nog nooit zoveel naar ons paspoort gevraagd als op deze reis.
Ook de letter of invitation werd uitgebreid bekeken.
En natuurlijk moest er af en toe worden betaald.

Bij Melong even wat gegeten en daarna weer verder. 

Er was gewaarschuwd, dat de weg erg slecht zou zijn.

En inderdaad naar Bouda begon het al te schudden op de weg.

Het was echt een grote slinger om de grootste ' potholes' te ontwijken.

Er stonden diverse auto's, busjes en vrachtauto's die met allerlei pech stilstonden.

Er is geprobeerd om een foto hiervan te maken, maar dit was niet eens het slechtste stuk.

Het laatste stuk hebben we uren over gedaan.
Maar na een reis van bijna 11 uur waren we eindelijk op onze bestemming.

Tot onze grote verrassing kwam Agnes ons begroeten met had als welkomst maaltijd klaargemaakt lekker gebakken kip en bananenballetjes.

Heerlijk!!

Rust dag in Douala

Na een goede nachtrust is het ook lekker ontbijten in het Baptist Centre.

Vandaag is een 'rustdag'. En we willen deze dag inderdaad gebruiken om een beetje te luieren.

Eerst zijn we met zijn allen gaan kijken naar het huis in aanbouw van Cindy en haar partner in Yassa.

Het wordt echt een flink huis, het skelet en de indeling is klaar.

Nu nog de afwerking!

Na de middagpauze een stukje Douala ingelopen.
Even wat gedronken.
Dit keer in een lunchroom, waar ze lekker gebak en diverse sapjes serveerden.

Waar een ieder zich prettig voelde bij een pompelmoes of ananas SAP, wilde Gonnie ginger ale.

Ze bestelde dan ook 'ginger'. En dat kreeg ze ook.
Een lekkere ginger juice. Daar krijg je wel pit van!!

Het geeft een prikkel naar alle organen en dat hebben we geweten!

Weer terug bij ons verblijf lekker gezwommen, daarna gegeten in een klein restaurant.

Dat is een verhaal op zich, wordt vervolgt.!!

Vlucht van Brussel naar Douala

Het is zover!! 

Het is 14 oktober en vandaag vliegen we naar Douala.

De koffers zijn ingepakt ( verschillende keren, dat dan weer wel ) en gewogen. 

Niet meer dan 23 kg per koffer, omdat het van de Arbo niet zwaarder mag.

De handbagage mag 12 kg zijn, maar we moeten rekening houden met de afmetingen.

We hebben wel zeker 12 kg, maar dat past niet binnen de afmetingen. 

Dan hebben we maar 2 handbagages per persoon, kijken of het lukt!!

Na een redelijk vlotte reis naar Brussel snel ingecheckt. 

En, hoera, geen probleem met het extra tasje op mijn rug. 

Ook de medereizigers rollen er vlot door. 

Weer hartelijk dank aan de aardige dames en heren van het grondpersoneel. 

Het is altijd fijn, dat we er met al onze spullen zo vriendelijk behandeld worden!!

De reis naar Douala is zonder poespas verlopen. 

Doula AirPort wordt vernieuwd, dus bij onze aankomst was er een verrassing. 

Bij het uitstappen bleek dat het stuk bij de slurf werd vernieuwd. 

Dat betekende dat we per trap het vliegtuig moesten verlaten. 

En om in de Airport hal te komen moesten we met al onze handbagage weer 2 trappen opklimmen. Dat was even puffen en blazen!!

Maar de aankomsthal is prachtig opgeknapt en er zijn zelfs nieuwe bagage wagens gekomen. 

Toen alle bagage in de taxi's zat reden we naar het Baptist centrum om te overnachten.

Tijd om even bij te omen van de voorbereidingen en het reizen!

Gevonden: Een sponsor voor Bih, Betilla

Beter nieuws kan ik hier  niet schrijven

Er is een sponsor voor dit meisje

Haar toekomst ziet er beter uit.

Dank aan Stichting Gofua die zich inzet voor deze kwetsbare groep

Hopelijk komen er meer zulke berichten om hier te plaatsen.

De visums zijn binnen!!

Goed nieuws, we mogen Kameroen weer in. 

Gonnie is afgelopen maandag bijna de hele dag op de ambassade geweest. Maar het resultaat is er ook naar. Achteraf bleek, dat er ook een 'letter of invitation' aanwezig moest zijn. Dit is een uitnodiging uit Kameroen, compleet met een stempel van de politie.

Na enig heen en weer mailen en bellen werd er eerst alleen de uitnodiging gestuurd.

Dit was niet voldoende. Het moest compleet met ID nummer van Henry, onze hoofdonderwijzer, de namen en paspoortnummers van alle Kameroen-gangers en een stempel van de politie in Bamenda.

Maar gelukkig kennen ze Gonnie goed op de ambassade en kreeg ze onze paspoorten mee.

De volgende dag zijn de benodigde papieren gemaild en alles is is goed bevonden.

Dus we kunnen verder met de voorbereidingen. Het blijft spannend.

HOERA- het feestje kan doorgaan!

Reis plannen tot nu toe geslaagd met 

en wimpel!!

De zonnebrillen.....

In ons land zijn wij goed voorzien van allerlei hulpmiddelen - ja soms gaat er wel wat mis maar over het algemeen zijn wij Nederlanders bevoorrecht op diverse manieren. Ook zo bij het verkrijgen van een zonnebril op sterkte.

En laat ik nou een oproep willen doen aan allen die zo'n bril in de la hebben liggen. Een paar jaar geleden had ik ook zo'n bril op laten meten - kreeg het gratis bij mijn nieuwe bril. Dus gebruik gemaakt van die aanbieding.

Na een paar jaar waren mijn ogen toch wat achteruit gegaan en kreeg ik een nieuwe bril - met weer een zonnebril op sterkte. Ja, wat doe je dan met zo'n bril? Weggooien doe je niet, toch?

Heeft u zo'n bril en ligt het in de la stof te verzamelen? Dan nemen Jaap en Joke het graag mee naar Bamenda. De oogarts kan dan mensen blij maken - met ee 'luxe'artikel die ver boven hun vermogen ligt maar wel van groot belang kan zijn.

Jaap en Joke vertrekken mid- oktober - dus u heeft eventjes de tijd. Maar wacht niet te lang want anders is die mooie koffer zomaar vol. Ze horen graag van u.

Kennis maken met de kinderen

Even ter informatie. Ook op deze blog kunt u via de tabs bovenaan de pagina kunt u diverse bezigheden van de stichting lezen.

Onder het kopje - Meet en greet met de Weeskinderen kunt u lezen over een aantal kinderen die uw steun goed kunnen gebruiken.

De stichting heeft nu een ANBI status  ( klik op deze link voor meer informatie). Het werk en de financiële ondersteuning van de stichting is van belang om de kinderen voor te bereiden op een betere toekomst in eigen land.

Kijk gerust - en lees hun verhalen en wensen. Bent u in de gelegenheid een kind te helpen...dan horen Jaap en Joke graag van u.

Love makes the world go round

( hier vindt u de link naar de kinderpagina)

De voorbereidingen reis van oktober 2015

De voorbereidingen van onze trip naar Bamenda, Kameroen zijn weer in volle gang.

De paspoorten zijn verlengd, de reis geboekt, de visums aangevraagd en de lege koffers staan klaar om te worden gevuld.

We vertrekken op 14 oktober 2015 en we hebben er zin in. 

De groep is dit keer niet zo groot, maar wel met leuke mensen.

De planning van de eerste week is al bekend, maar daar kan natuurlijk altijd nog in geschoven worden.

Dat gebeurd toch altijd.

Anders dan anders blijven we een extra dag in Douala.
Tenslotte hebben we nooit de tijd genomen om deze stad eens bij daglicht te zien.
Daarna vertrekken we naar Bamenda.

Het is mijn doel om een verslag bij te houden van de voorbereidingen en de reis.

Wordt vervolgd dus.

Nu nog even wat dingetjes regelen.

Wat leuk om straks te zien hoeveel de kinderen gegroeid zijn

ANBI status

Stichting Gofua heeft een ANBI status gekregen. Hier leest u wat dat inhoud en welke voordelen het heeft, niet alleen voor de stichting maar ook voor u als donateur.

Wat is een ANBI?

Een ANBI is een algemeen nut beogende instelling. Een instelling kan alleen een ANBI zijn, als ze zich voor minstens 90% inzet voor het algemeen nut. Sportverenigingen, personeelsverenigingen en hobbyclubs zijn meestal geen ANBI. Mogelijk kunnen deze instellingen wel als sociaal belang (SBBI) worden beschouwd.


Voorwaarden ANBI

Om aangewezen te worden als ANBI moet een instelling aan een aantal voorwaarden voldoen.

Wat zijn de belasting voordelen van een ANBI status?

Lees het hier.

Dagje winkelen.... boodschappen doen.

 In Nederland kennen wij het concept Winkelcentra - en dat roept een bepaald beeld op.

Ook kennen wij de markt - vooral de weekmarkt - en voor velen is dat een routine en levensgewoonte die niet weg is te denken uit ons bestaan.

We proberen tegenwoordig at milieu vriendelijker onze boodschappen te ontvangen door zelf een tasje mee te nemen en daardoor het plastic afval te verminderen.

In het dorpje waar Jaap en Joke hun steun en projecten beheren zijnd e gewoontes het zelfde alleen worden die op hun eigen manier uitgedragen.

Het zorgt wel voor veel kleur en soms hilariteit. Maar dan alleen bij de bezoeker , niet de bewoners, die van sommige taferelen op kijken.

Daar zijn we weer

Het is een hele tijd geleden dat er op deze blog een nieuw bericht is geplaatst.

Dat wil niet zeggen dat is in deze periode niets is gebeurt. Wel dat de schrijver van deze blog even 'weg' is geweest en door de vele projecten en omstandigheden er niet toe is gekomen om te schrijven.

De draad is weer opgepakt, er komen weer berichtgevingen en jullie worden weer op de hoogte gehouden van ontwikkelingen die via de Stichting tot stand zijn  gekomen.

Ik wens jullie allen een mooi jaar toe - dat kan nog he- en dat de Stichting op jullie steun kan blijven rekenen.